De koffie werd voornamelijk gebrouwen om de vermoeide moslims tijdens gebeden wakker te houden. Ook kregen pelgrims en reizigers zoals Baba Budan het aangeboden als oppeppertje. In die tijd was de verspreiding en ’t delen van koffiebonen ten strengste verboden. Om dit af te dwingen, werden de bonen altijd gebakken en geroosterd voordat een vreemdeling ze in handen kreeg.

Niemand weet precies hoe, maar het is Baba Budan gelukt om in zijn eentje dit toen nog zeer exclusieve product te verspreiden. Hij slaagde erin zeven groene koffiebonen mee terug te smokkelen naar huis. En omdat zeven een heilig getal is binnen de Islam word zijn handelen gezien als een religieuze daad. Baba Budan plantte de koffiebonen op de hellingen bij zijn berggrot in de buurt van Chikmagalur. Het duurde een aantal jaar voordat de eerste koffiebessen geteeld konden worden. Toen het eenmaal kon werden er voor de lokale bevolking heerlijke brouwsels gemaakt van de bonen. Zelfs tot op de dag van vandaag wordt er koffie verbouwd op deze heuvels die nu bekend zijn onder de naam Baba Budangiri.

Wat zo uniek is aan dit verhaal, is de echtheid. Een enkele man wist vrij onbewust een koffiemonopolie te doorbreken en een continent te verrijken met dit prachtige product van moeder natuur. Hij deelde de koffiebonen met zijn lokale bevolking en dit hebben ze z’on 200 jaar in stand gehouden. Totdat de commerciële teelt van koffie in India van start ging. Het waren de Britten die de Arabica-koffieplantages in de bergen van Zuid-India vestigden. Maar vergeet nooit dat ’t Baba Budan was die de eerste boon plantte.

Om hem een laatste eer te bewijzen is hij te rusten gelegd in de tombe in zijn eigen berg. Dus mocht je nog eens een trip maken naar Baba Budangiri dan kan je zijn tombe bezoeken.